Onze diepste angst

Nelson Mandela sprak – men betwist het of hij het werkelijk heeft uitgesproken, in ieder geval heeft hij het geleefd – over angst in zijn Inaugurele rede in 1994, uit: A Return to Love van Marianne Williamson: Onze diepste angst Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn. Onze diepste angst is dat we oneindig machtig zijn. Het is ons licht, niet onze duisternis waar we het allerbangst voor zijn. We vragen ons af: Wie ben ik dat ik briljant, buitengewoon aantrekkelijk, getalenteerd en geweldig zou zijn? Maar waarom eigenlijk niet? Je bent toch een kind van God? Dat je je kleiner voordoet dan je bent komt de wereld niet ten goede. Er is niets verheffends aan je kleiner voor doen dan je bent opdat de mensen om je heen zich vooral niet onzeker gaan voelen. Wij zijn geboren om de luister van God uit te dragen die in ons woont. Niet in slechts enkelen van ons, maar in ons allemaal. Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen onbewust toestemming dit ook te doen. Als wij bevrijd zijn van onze angst, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen. Nelson Mandela (1918–2013) heeft als geen ander het bovenstaande werkelijk geleefd. Zijn motto en mogelijk geheim is: “Een winnaar is een dromer die nooit opgeeft.” (bron onbekend) ⸻ Met dank aan Barbelo Christina Uijtenbogaardt, schrijfster van dit stuk.